Ook verschenen in Bunniks Nieuws ('Het Groentje')
“Nee, vandaag kun je niet met een vriendje spelen, we gaan naar oma.” Deze mededeling komt mijn kleinzoon (5) bekend voor. Zijn volgende vraag is voorspelbaar: “Ben je met de auto?” Tevreden kruipt hij op de achterbank en eet een boterham.
Deze situatie herhaalt zich regelmatig als ik mijn kleinzoon van school haal. Hij is vaak bij me. Dat betekent dus dat hij samen met mij mantelzorgt en daar is hij goed in. Als hij binnenkomt, is schoonmoeder altijd blij. Ze stelt hem vragen, maar hoort het antwoord niet. Dat maakt hen beiden niet uit. Mijn kleinzoon gaat zelf naar de keuken en pakt een pakje drinken. “Heb je al een snoepje gehad? Neem er maar een”, zegt schoonmoeder voor de zoveelste keer. Zo profiteert hij van de vergeetachtigheid van mijn schoonmoeder. Hij zit lekker op de bank met de iPad. Ook gaat hij regelmatig mee naar de kapper, de dokter of de tandarts. Daar gedraagt hij zich voorbeeldig en schoonmoeder is trots op haar achterkleinzoon.
Een keer per week komt schoonmoeder bij ons eten. Dan kook ik iets bijzonders en hebben we een gezellige maaltijd. Ook deze wekelijkse activiteit is gevuld met rituelen. Schoonmoeder komt binnen, doet haar jas uit en krijgt een borreltje met wat kaasstengels of zoutjes. De maaltijd duurt langer dan gewoonlijk. Het wiebelgehalte bij mijn kleinzoon neemt toe en daarmee ook de onrust van schoonmoeder.
"Hij fleurt haar leven op en hij geniet van alle extra’s als hij met ‘zijn oma’ is. Zo maakt hij ook voor ons mooie, nieuwe herinneringen."
Na het eten komt het gezelligste ritueel van de avond: ze gaan nog een spelletje doen, meestal UNO. Voor schoonmoeder was het een nieuw spel, maar als fanatiek kaarter vindt ze het leuk om te doen, al snapt ze de spelregels niet zo goed. Ik ben de souffleur van schoonmoeder en haar kaartenopraper, omdat er regelmatig wat valt. Schoonmoeder en kleinzoon zijn allebei fanatiek en willen echt winnen. Na het spelletje wordt schoonmoeder moe en tevreden naar huis gebracht en mijn kleinzoon naar bed.
Misschien is mijn kleinzoon wel een jonge mantelzorger: al vanaf zijn geboorte krijgt schoonmoeder lichtjes in haar ogen als ze hem ziet. Ze pocht tegen ieder die het wil horen: “Hij huilt nooit en is altijd blij en lief!” Hij fleurt haar leven op en hij geniet van alle extra’s als hij met ‘zijn oma’ is. Zo maakt hij ook voor ons mooie, nieuwe herinneringen. Als ze samen op de bank zitten, heeft zij een borreltje in de hand en hij de iPad. Haar benen trillen vanwege Parkinson en hij wiebelt met zijn beentjes in exact hetzelfde tempo.
Over Maud Verhoofstad: “Als mantelzorger heb ik veel moeten regelen en uitzoeken, die tijd had ik graag anders besteed. Daarom heb ik de opleiding tot Mantelzorgmakelaar gedaan. Nu kan ik andere mantelzorgers wel die ondersteuning aanbieden in het regelwerk om de juiste zorg te krijgen"
Comments